NOTGELD

aż do ponad miliona jak to jest w przypadku 10 fenigów z Poznania o nakładzie 1000080 szt.

Okres obiegu bilonu lokalnego trwał od kilku miesięcy do kilku lat, ale wyjątkowo tylko zaznaczano go na monetach.
Np. Gültig bis Ende 1922 (ważne do końca 1922 r.) na monetach ze Szczecina

lub Gültig bis zum öffentlichen aufruf (ważne do czasu oficjalnego wycofania) na monetach Stronia Śląskiego.

Do wystawców monet lokalnych na ziemiach polski zalicza się emisje zarządów miejskich, gminnych i powiatowych oraz miejskie kasy oszczędnościowe, a także pewnych emitentów prywatnych, których emisje zostały dopuszczone przez miejscowe władze administracyjne do obiegu na prawach monet lokalnych. Monetami lokalnymi stały się również żetony na cukier wydane przez Zarząd Miejski i Zarząd Powiatowy w Chojnicach.
Przykładem emisji zarządu miasta będzie moneta z Krotoszyna

Emisji zarządu powiatu - moneta z Inowrocławia   

Emisji zarządu gminy - moneta z Zaborza

Emisji miejskiej kasy oszczędnościowej - moneta z Ząbkowic Śląskich   

Moneta emisji prywatnej - Towarzystwa Kupieckiego z Oleśnicy

Omawiane emisje wydawane były bez oficjalnego zezwolenia władz państwowych, jednakże za milczącą ich zgodą. Emisje te mimo iż naruszały obowiązujące prawo były jednak koniecznością. Aby uchronić się przed zarzutem bezprawnego wydawania pieniędzy wydawcy ich umieszczali na monetach rozmaite nazwy mające odróżnić je od pieniądza oficjalnego i podkreślić zastępczy ich charakter. Częstokroć bowiem emisje te tłumaczono jako znaczki wartościowe służące do wydawania reszty lub znaczki oszczędnościowe jak było w przypadku emisji kas oszczędnościowych. Był to oczywiście tylko pewien wybieg, gdyż monety te były faktycznie pieniądzem.
I tak najczęściej spotykanym określeniem jest KLEINGELDERSATZMARKE, co w swobodnym tłumaczeniu oznacza "znaczek zastępujący pieniądz zdawkowy"

Często zapis ten można spotkać w skróconej wersji jako KLEINGELDERSATZ, ERSATZGELD, ERSATZGELDMARKE lub GELDERSATZMARKE

Równolegle do tych określeń w trakcie wojny stosowano także nazwy KRIEGSGELD (pieniądz wojenny), KRIEGSNOTGELD (pieniądz wojenny wydany z konieczności), a po zakończeniu działań wojennych określenie NOTGELD (pieniądz wydany z konieczności)

Natomiast emisje Miejskich Kas Oszczędnościowych otrzymały nazwę SPARMARKE czyli "znaczek oszczędnościowy"

Rzadkością są emisje nie posiadające napisu określającego ich zastępczy charakter.

Na zakończenie tego wywodu o monetach lokalnych, a w celu podkreślenia ich atrakcyjności jako obiektu zbieractwa i to już od czasu kiedy były one jeszcze w obiegu przytoczyć chcę ciekawy fakt ich fałszowania przez niemieckiego zbieracza i handlarza Brunona Röttinera, który miał miejsc na początku lat 20-tych. Zlecił on bowiem firmie Lauera z Norymbergii, która to firma wykonała znaczą ilość ogólnej emisji monet lokalnych, dodatkowe wykonanie szeregu rzadszych monet z miejscowości leżących już wówczas na obszarach Francji i Polski. Fałszerstwo polegało na wybiciu dodatkowych monet stemplem oryginalnym, bądź też na wybiciu monet w innym metalu, w innym kształcie, różnymi kombinacjami awersów i rewersów lub nowymi, nieznanymi wcześniej stemplami. Nakład fałszywych monet wynosił po 100 szt. każdego typu i zostały one rozprowadzone wśród zbieraczy jako odpowiednio drogie rzadkości. Przestępstwo zostało jednak ujawnione, a Röttiner został skazany na 3 m-ce więzienia i 100 złotych marek grzywny. Wśród sfałszowanych przez Röttinera monet jest 58 typów z 22 miejscowości leżących na ziemiach polskich.
Jako przykład takiego fałszerstw prezentuję monetę 50 pf. z miejscowości Śmigiel, która różni się od oryginału rodzajem stempla użytego dla rewersu. Obwódka wokół cyfry wartości na oryginale jest sznurowa, na fałszerstwie natomiast perełkowa.

\